عوامل شکل دهنده به سیاست خارجی عربستان در قبال چین در دوره ملک سلمان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار 'گروه روابط بین‌الملل، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران.

چکیده

مقدمه: افزایش حضور و اثرگذاری چین در خاورمیانه و توسعه روابط آن با کشورهای خلیج فارس یکی از روندهای مهم در محیط پیرامونی ایران در سالهای اخیر بوده است. با توجه به حضور دیرپای امریکا در خلیج فارس و شراکت آن با کشورهای عربی، نقش آفرینی چین به پیچیدگی جدی مسائل منطقه منجر شده است. از جمله عربستان سعودی به عنوان بزرگترین کشور عربی خلیج فارس به توسعه تعاملات خود با چین با محوریت انرژی پرداخته و در عمل چین به شریک تجاری و اقتصادی نخست ریاض تبدیل شده است.

اهداف: هدف اصلی مقاله حاضر تبیین مهمترین عوامل و تغییرات اثرگذار بر سیاست خارجی عربستان سعودی در قبال چین در دوره ملک سلمان است. پرسش کلیدی این است که مولفه های تعیین کننده سیاست خارجی عربستان در خصوص چین در سالهای پس از 2015 کدامند و این عوامل چگونه به اولویت یافتن همکاری های گسترده و مشارکت جامع راهبردی در روابط دو کشور منجر شده است؟

روش تحقیق و چهارچوب مفهومی: در این مقاله در چهارچوب مفهومی رئالیسم نوکلاسیک و با بکارگیری روش تبیینی تلاش شده است مولفه هایی که باعث ایجاد تغییر در سیاست خارجی عربستان در خصوص چین شده مورد شناسایی و تبیین واقع شود. رئالیستهای ساختارگرا بر تغییرات نظام بین الملل و موازنه قدرت جهانی به عنوان متغیرهایی کلیدی در جهت دهی به سیاست خارجی کشورها تاکید دارند. اما رئالیستهای نوکلاسیک به منظور تبیین سیاست خارجی دولت متغیرهای داخلی را پراهمیت می دانند. در این راستا بخش عمده ای از این پژوهش به بررسی تاثیرات مولفه های داخلی بر راهبردهای دولت سعودی در خصوص چین اختصاص یافته است.

یافته های تحقیق: یافته های این پژوهش نشان می دهد ظهور چین و پیامدهای آن در سطوح بین المللی و منطقه ای متغیرهای اصلی و مستقل شکل دهنده سیاست خارجی جدید عربستان در قبال چین هستند. اما به رغم تعیین کنندگی بالای عوامل بین المللی، برخی عوامل داخلی نیز به عنوان متغیرهای میانجی در راهبردهای عربستان در قبال چین نقش دارند. در این سطح ظرفیتهای قدرت ملی، تقویت اقتدارگرایی و انسجام و اجماع نخبگان سعودی، ظهور ملی گرایی جدید سعودی و محوریت یافتن توسعه اقتدارگرایانه و ادراکات نوین رهبران سعودی در خصوص دگرگونی های جدید بین المللی و منطقه ای مهمترین عوامل در توسعه همکاریهای عربستان و چین در دوره ملک سلمان هستند.

مناسبات عربستان سعودی و چین در طول سه دهه گذشته روندی مثبت و روبه رشد داشته است. اما تنها در دوره ملک سلمان این روابط وارد مرحله جدیدی تحت عنوان مشارکت جامع راهبردی شد که در همکاریهای فزاینده بین دو کشور در عرصه های تجاری- اقتصادی و سیاسی نمایان شد. به قدرت رسیدن نسل جدیدی از رهبران سعودی با محوریت محمدبن سلمان با درک متفاوت و جدیدی از روندها و شرایط نظام بین الملل بیشترین تاثیر را در این خصوص داشته است. به خصوص فهم واقع گرایانه از روند انتقال قدرت از غرب به شرق، نگرش عملگرایانه در روابط با کنشگران منطقه ای و جهانی و ارایه تعریف جدید از منافع ملی در این خصوص برجسته بوده است.

نتیجه گیری: در شرایط جدید به رغم تداوم برخی عدم قطعیتها در خصوص جهت گیری کلان سیاست خارجی عربستان، تداوم همکاریهای نظامی- امنیتی این کشور با امریکا همچنان مشهود است. با این حال در اولویت قرار گرفتن توسعه اقتدارگرایانه از سوی رهبران سعودی پیشران مهمی است که به تداوم و توسعه روابط عربستان و چین در سال‌های آینده منجر خواهد شد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Factors Influencing Saudi Arabia's Foreign Policy Towards China During the Reign of King Salman

نویسنده [English]

  • Ali akbar Asadi
Assistant Professor, International Relations, Institute for Humanities and Cultural Studies, Tehran, Iran.
چکیده [English]

Introduction: In recent years, there has been a notable trend in Iran's environment, characterized by China's increasing presence and influence in the Middle East, as well as its endeavors to strengthen relations with the Persian Gulf countries. Given America's longstanding presence in the Persian Gulf and its strategic partnerships with Arab countries, China's involvement has significantly contributed to the complexity of regional issues. For instance, Saudi Arabia, the largest Arab country in the Persian Gulf, has expanded its interactions with China focusing on energy, and in practice, China has become Riyadh's first commercial and economic partner.
The main aim of this article is to provide a comprehensive analysis of the essential factors and significant changes that have shaped Saudi Arabia's foreign policy towards China during the reign of King Salman. It addresses the following questions: what are the determining elements of Saudi Arabia's foreign policy regarding China in the years after 2015, and how have these factors led to the prioritization of extensive cooperation and a comprehensive strategic partnership between the two countries?
Methods and Conceptual Framework: To identify and explain the underlying factors behind Saudi Arabia's shift in foreign policy toward China, this study adopts the conceptual framework of Neoclassical Realism and uses an explanatory methodology. Structural realists emphasize the importance of changes in the international system and the balance of global power in shaping countries' foreign policies. However, neoclassical realists emphasize the significance of internal factors in understanding a government's foreign policy. Therefore, a substantial part of this research focuses on investigating the impact of domestic variables on the strategic choices made by the Saudi government towards China.
Results and Discussion:The findings of this research indicate that the rise of China and its consequences at international and regional levels are the main and independent variables shaping Saudi Arabia's new foreign policy towards China. However, while international factors have a substantial impact, there are also specific domestic factors that serve as intermediate variables in Saudi Arabia's strategies toward China. At this level, several crucial factors contributed to the development of Saudi cooperation with China during King Salman's era. These factors included the capacities of national power, the rise of authoritarianism, unity and consensus among Saudi elites, the emergence of new Saudi nationalism, the centralization of authoritarian development, and evolving perceptions of Saudi leaders regarding recent international and regional transformations.
Saudi Arabia and China's relations have shown a positive and steadily growing trend over the past three decades. However, it is during the reign of King Salman that these relations have entered a new stage, known as a comprehensive strategic partnership. This partnership is characterized by increased cooperation in the commercial, economic, and political spheres. The emergence of a new generation of Saudi leaders, led by Muhammad bin Salman, has significantly influenced the transformation of Saudi policies. These leaders possess a deep and comprehensive understanding of international trends and conditions, which has played a pivotal role in reshaping Saudi Arabia's approach. Particularly noteworthy is their realistic understanding of the shift of power from West to East, their pragmatic approach in relations with regional and global actors, and the new definition of national interests.
Conclusion: In the new circumstances, despite the persistence of some uncertainties regarding the overall direction of Saudi Arabia's foreign policy, the continuation of the country's military-security cooperation with the United States remains evident. However, the prioritization of authoritarian development by Saudi leaders is a significant driver that will lead to the continuation and development of Saudi Arabia-China relations in the coming years.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Keywords:Saudi Arabia
  • China
  • International order
  • King Salman
  • Foreign policy
‒ Al-Faraj, Abdullah bin Abdul Mohsen (2021), Stages of Development of the Economic Relationship Between the Saudi Arabia and China, Chinese and Arab Studies1(1), 90-104 (in Arabic). https://doi.org/10.1515/caas-2021-2009
‒ Alhussein, Eman (2019), SAUDI FIRST: HOW HYPER-NATIONALISM IS TRANSFORMING SAUDI ARABIA, The European Council on Foreign Relations, 1-19, available at: https://ecfr.eu/publication/saudi_first_how_hyper_nationalism_is_transforming_saudi_arabia/
‒ al-Rasheed, Madawi (2020), “The New Populist Nationalism in Saudi Arabia: Imagined Utopia by Royal Decree”, LSE Middle East Center Blog, (May 5), available at: https://blogs.lse.ac.uk/mec/2020/05/05/the-new-populist-nationalism-in-saudi-arabia-imagined-utopia-by-royal-decree/
‒ al-Rasheed, Madawi (2022), Saudi Arabia: MBS can get closer to China but he still needs US protection, available at: https://www.middleeasteye.net/opinion/saudi-arabia-us-china-closer-protection-needs
‒ Al-Tamimi, Naser) 2022(, Saudi Arabia’s once marginal relationship with China has grown into a comprehensive strategic partnership, BEYOND BLOCS: Global views on China and US-China relations, Edited by Jacob Gunter and Helena Legarda, Mercator Institute for China Studies, 73-80.
‒ Asadi, Ali Akbar(2017), foreign policy of Saudi Arabia: Resources, objectives and issues, faslnameh motaleat rahbordi, doreye 2, shomareyeh 75: 107-132 (in persian), 20.1001.1.17350727.1396.20.75.5.7
‒ Cochran, Judith A. (2019), The Rise in Power of Crown Prince Mohammed bin Salman, DIGEST OF MIDDLE EAST STUDIES, Volume28, Issue2, Fall, 369-385. https://doi.org/10.1111/dome.12195
‒ Fulton, Jonathan (2020a), Situating Saudi Arabia in China’s Belt and Road Initiative, Asian Politics & Policy, 1–22. https://doi.org/10.1111/aspp.12549
‒ Fulton, Jonathan (2020b), China-Saudi Arabia Relations Through the 1+2+3 cooperation, ASIAN JOURNAL OF MIDDLE EASTERN AND ISLAMIC STUDIES, December,1-13. DOI:10.1080/25765949.2020.1841991
‒ Fulton, Jonathan (2021), China between Iran and the Gulf Monarchies, Middle East Policy, 28(3-4). Fall-Winter, 203-216. https://doi.org/10.1111/mepo.12589
‒ Hitman, Gadi) 2018(, Saudi Arabia's Wahhabism and Nationalism: The Evolution of Wataniyya into Qawmiyya, Digest of Middle East Studies, 27(1): 79-96. https://doi.org/10.1111/dome.12131
‒ Houghton, Benjamin (2022), China’s Balancing Strategy Between Saudi Arabia and Iran: The View from Riyadh, Asian Affairs, 53:(1): 124-144. https://doi.org/10.1080/03068374.2022.2029065
‒ Lima, José Antonio (2023), Saudi Arabia’s Foreign Policy under MBS: decision unit change and its impacts towards Yemen and Syria, Contexto Internacional, vol. 45(2) May/Aug, 1-22.
‒ Lobell, Steven E.) 2012(, Threat assessment, the state, and foreign policy: a neoclassical realist model, Cambridge University Press. ‒ Mansour, Amr (2022), Study on Sino-Saudi Political Relations (2012- 2016) and the Shift to Establishinging Comprehensive Strategic Partnership, Chinese and Arab Studies1 (2), 94-106 (in Arabic). https://doi.org/10.1515/caas-2022-2008
‒ Pillar, Paul and others (2020), A New U.S. Paradigm for the Middle East: Ending America’s Misguided Policy of Domination, Quincy Institute for Responsible Statecraft, QUINCY PAPER NO. 2, JULY 2020, available at: https://quincyinst.org/wp-content/uploads/2020/07/Ending-America%E2%80%99s-Misguided-Policy-of-Domination_FINAL_COMPRESSED.pdf
‒ Rose, Gideon (1998), Neoclassical Realism and Theories of Foreign Policy, World Politics, 51(1): 144-172. ‒ Shariatinia, Mohsen (2022), Systemic Change and Iran-China Strategic Partnership, Jastarhaye siasi moaser, sale 13, shomareh 3, 77-92 (in Persian), 10.30465/cps.2021.32232.2547
‒ Taliaferro, Jeffrey W (2006), State Building for Future Wars: Neoclassical Realism and the Resource-Extractive State, security studies, 15(3): 464-495.
‒ Teshin, Donemi (2021), Road and Belt Initiative, markaz almalek abdollah ledrasat, albohose albetrolian (kasbark), 1-32 (in Arabic).
‒ Tomoaki, YOSHIDA (2023), The Strategic Value of China for Saudi Arabia and the Limitations, in The Shifting Dynamics of Great Power Competition, Edited by MASUDA MASAYUKI, National Institute for Defense Studies, Tokyo Japan: Inter books Co., Ltd, 38-39.
‒ Zhang, Chuchu and Xiao, Chaowei (2019), China's New Role in the Region of the Middle East: A Policy Debate, Pacific Focus, 34(2): 256-283, https://doi.org/10.1111/pafo.12140