بررسی مقایسه ای دیپلماسی رسانه‌ای ایران و ترکیه در عراق پساصدام

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

دانشکده روابط بین الملل، وزارت امور خارجه

چکیده

سقوط نظام دیکتاتوری در عراق، به قدرت­های منطقه­ ای همچون ایران و ترکیه این فرصت را داد تا بتوانند با استفاده از فضای نسبتاً باز رسانه‌ای که به وجودآمده بود، افکار عمومی این کشور را به سوی خود جلب کنند. در همین راستا، دیپلماسی رسانه‌ای به ابزاری پرکاربرد برای جمهوری اسلامی ایران و حزب عدالت و توسعه­ ی ترکیه تبدیل شد تا بتوانند با تکیه بر آن، فرآیندهای سیاسی همسایه ­ی مشترک را به سود خود جهت دهند. مقاله­ ی حاضر، پژوهشی مبتنی بر روش توصیفی-تحلیلی است. سؤال اصلی پژوهش بدین شرح است: «مزیت­ های دیپلماسی رسانه‌ای ایران و ترکیه در عراق نسبت به هم کدام ­اند»؟ به ­منظور رسیدن به پاسخ این سؤال، محتوای منابع رسانه‌ای، اندیشکده ­ای و کتابخانه ­ای مرتبط با بحث را توصیف و سپس شیوه­ های اعمال دیپلماسی رسانه‌ای ایران و ترکیه در عراق را از سال 2003 تا 2018 مطالعه و مقایسه کرده­ ایم. در پایان این پژوهش، ضمن روشن کردن نقاط شباهت و تفاوت دیپلماسی رسانه‌ای دو دولت در عراق، به این جمع­ بندی رسیده ­ایم که دیپلماسی رسانه‌ای ایران در عراق، در خبرپراکنی (Broadcasting) دست برتر را دارد، حال آن‌که دیپلماسی رسانه‌ای ترکیه، در برنامه‌های سرگرم‌کننده (Entertainment) موفق ­تر بوده است.  

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A Comparison of Iran’s and Turkey’s Media Diplomacy in the Post-Saddam Iraq

نویسندگان [English]

  • Mansour Rahmani
  • Ali Shamsabadi
Ministry of Foreign Affairs, Tehran, Iran
چکیده [English]

Falling out of Saddam Hussain’s dictatorship, gave the opportunity for freedom of speechand media and subsequently the chance to Iran and Turkey to attract Iraqis public opinion.In such context, Media Diplomacy turned into a widely used tool for both Islamic Republicof Iran and AK Party to induce the mutual neighbor country’s political trends in the way thatthey desired. Te Main Question in this article is: What are advantages of Iran and TurkeyMedia Diplomacy in Iraq in comparison to each other? For fnding the answer, we havedescribed the Media and think-tank contents and other related library sources, and aferthat analyzed the methods of Iran and Turkey Media Diplomacy in Iraq from 2003 to 2018and eventually compared the two states’ methods. Regarding to methodology, this article ismainly based on Descriptive-Explanative method. At the last part of the article, we illustratedsimilarities and differences in Iran and Turkey Media Diplomacy towards Iraq and concluded Iran has the upper hand in Broadcasting, while Turkey is more successful in Entertainment Programs.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Sof Power
  • Public Diplomacy
  • Media Diplomacy
  • Iran
  • Turkey

مراجع

  1. الف) منابع فارسی
  2. افتتاح نخستین سایت سینمایی عربی در ایران. (28/9/1389). تابناک، قابل بازیابی در:
  3. http://www.tabnak.ir/fa/news/136810/
  4. شبکه‌های برون‌مرزی اثرگذار شده‌اند. (31/1/92). جام جم آنلاین، قابل بازیابی در:
  5. http://jamejamonline.ir/sima/1014186412561982113/
  6. برنامه‌های شبکه لبنانی المنار از ماهواره عربی نایل ست حذف شد. (18 فرودین 1395). صدای امریکا، قابل بازیابی در:
  7. https://ir.voanews.com/a/nilesat-almanar-banned/3272315.html
  8. داداندیش، پروین؛ احدی، افسانه. (1390). جایگاه دیپلماسی عمومی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه روابط خارجی، سال سوم، شماره اول.
  9. شبکلائی، علی؛ اطهری، سید اسدالله؛ حاجی مینه، رحمت. (1394). بررسی تطبیقی دیپلماسی عمومی ایران و ترکیه در عراق و سوریه، فصلنامه مطالعات سیاسی جهان اسلام، سال چهاردهم، شماره 14، صص 73-93.
  10. ضیایی پور، حمید. (1391). آسیب‌شناسی جنگ نرم ایران در فضای سایبر و رسانه‌ای، پایگاه گفتمان تحلیلی امید.
  11. عطائی، فرهاد؛ قادری کنگاوری، روح‌الله؛ ابراهیمی، نبی‌الله. (1390). دیپلماسی عمومی و قدرت نرم ایران و آمریکا در عراق جدید، فصلنامه سیاست، دوره 41، شماره 3.
  12. موسوی، سید صدرالدین؛ قربی، سید محمد. (1392). الهام بخشی و قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در سند چشم‌انداز 1404، دو فصلنامه قدرت نرم.
  13. نیکروش، ملیحه؛ جعفری، علی اکبر. (1395). نقش مراجع تقلید و علمای دینی کشور عراق در افزایش قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه مطالعات سیاسی جهان اسلام، سال پنجم، شماره 18.
  14. ب) منابع انگلیسی
  15. Ayad, Nabil. (2012). Rethinking Strategic Public Diplomacy: The Role of Social Media, Diplomatic academy Proceeding, Volume 9. No1.
  16. Aydos, Sepril. (2012). Public Diplomacy Between Turkey and the United States of America from 1948 to 1955, TODAIEs Review of Public Administration, Volume 6, No4: 159-186.
  17. Azadiya Welat Editor Arrested. (25/8/2016). AFN News, Available at: https://anfenglish.com/freedom-of-the-press/azadiya-welat-editor-arrested-15752
  18. Cevik, Senem. (2014). Turkish Soap Opera Diplomacy, Ankara University, Vol 5:78-103.
  19. Dikshit, Ramesh Dutta. (1995). Political Geography, New Dehli: Tata McGraw.
  20. Eisenstadt, Micheal; Knights, Micheal; Ali, Ahmad. (2011). Iran’s Influence in Iraq, Washington Institute for Near East Policy.
  21. Gallup. (2015). Broad casting Board of Governors, Gallup.
  22. Gilboa, E. (2008). Searching for a Theory of Public Diplomacy, The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 616(1):55-77.
  23. Kalin, Ibrahim. (2011). Soft Power and Public Diplomacy in Turkey, Perception, No3.
  24. Kose, Talha; Ozgan, Mesut; Karacog, Ekrem. (2016). A Comparative Analysis of Soft Power in the MENA Region: The Impact of Ethnic, Sectarian and Religious Identity on Soft Power in Iraq and Egypt, Foreign Policy Analysis.
  25. Lee,Geun; Ayhan, Kadir. (2015). Why Do We Need Non-State Actors in Public Diplomacy, International and Area Studies, Volume 22, p57-77.
  26. Leonard, Mark. (2002). Public Diplomacy, The Foreign Policy Center.
  27. Library of Congress. (2006). Turkey Profile, Available at: https://www.loc.gov/rr/frd/cs/profiles/Turkey.pdf
  28. Mellisen, Jan. (2007). The New Public Diplomacy; Soft Power in International Relations, Palgrave.
  29. Mellisen, Jan. (2011). Beyond the New Public Diplomacy, Clingendael Paper, No 3.
  30. Nye, Joseph S. (2008). Public Diplomacy and Soft Power, The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, Vol. 616, No. 94.
  31. Oner, Selcen. (2014). External and Domestic Challenges for Turkey’s Soft Power and The Role of The EU, Bahceseir University.
  32. Reporters without Border. (2016). Turkey, Available at: https://www.google.com/search?q=Reporters+without+Border.
  33. Soner Cagaptay ; Tyler, Evans. (2012). Turkish Changing Relations with Iraq, Washington Institute for New East Policy.
  34. Tideman, Anna. (2005). IRI Broadcasting: Public Diplomacy or Propaganda, al Nakhlah Journal.
  35. The U.S. tried to kill Erdogan, says editor in chief of Turkish daily. (19/7/2016). Washington Post, Retrieved 18 December 2016.
  36. Titolo, Alexander. (2012). New Technologies and Social Media, Diplomatic academy Proceeding, Volume 9, No. 1.
  37. Torfeh, Masoume. (2016). The Role of Iran’s Media in Its Soft Power Policy, Aljazeera Center for Studies.
  38. Tunc, Asli; Gorgulu, Vehbi. (2012). Mapping Digital Media: Turkey, Open Society Foundations.
  39. Yapici, Uktu. (2013). Track-Two Diplomacy in Turkish Foreign Policy: The Turkish-Armenian Reconciliation Commission Example, The Turkish Year Book of International Relations, Vol. 43: 149-166.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار