There has been a significant relationship between the rise and fall of the Iranian Nuclear Case and the Role-based Identity in the discourse of the dominant foreign policy. The formation of this identity, influenced by both the internal level, especially the mental constructs, individual, value, and psychological characteristics of foreign policy agents as well as on the outside level. From this perspective, the components of Ahmadinejad discourse's identity affected by internal norms and their relation with the structure of the international system, representation of the Nuclear Case in a format appropriate to its identity, and then the representation of the strategy guide for decision-making Nuclear Case. Accordingly, the primary goal of the current study is to answer this question: How the role-based identity in Ahmadinejad discourse represents Nuclear Case and strategies for making decision are advised? According to constructivism and descriptive-analytical methods, research results have shown that Nuclear Case was introduced as an ontological security issue during Ahmadinejad presidency and based on the psychological and value approach of cybernetic strategies and prospects for decision making about it.
اشرفی، اکبر؛ قیاسیان، سید بابک. (1392). بررسی دیپلماسی عمومی در سیاست دولتهای هشتم و نهم، فصلنامه سپهر سیاست، سال اول، شماره 1، 45-9.
بصیری، محمدعلی؛ احمدینژاد، حمید. (1396). تبیین دیپلماسی فرهنگی سیدمحمدخاتمی و محمود احمدینژاد در نظام بینالملل، فصلنامه رهیافتهای سیاسی و بینالمللی، دوره هفتم، شماره 4، 47-9.
پورسعید، فرزاد. (1387). ساختار و روند تصمیمگیری در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران: تحلیل متون آموزشی و پژوهشی، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال یازدهم، شماره 2، 348-313.
ترکشوند، عابدین؛ قورجیلی، حامد. (1392). تقابل هستهای ایران و آمریکا از منظر رویکرد سازهانگاری، مجله پژوهشهای سیاسی، سال سوم، شماره 6، 94-73.
جعفری، علیاکبر؛ جانباز، دیان. (1395). تنوع گفتمانی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و وجوه دیپلماسی نوین هستهای، فصلنامه پژوهشهای راهبردی سیاست، سال چهارم، شماره 16، 120-93.
حاجییوسفی، امیرمحمد. (1384). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در پرتو تحولات منطقهای، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی.
حداد، غلامرضا. (1394). ساختار معنایی نواصولگرایان و سیاست خارجی جمهوری اسلامی (1392-1384)، پژوهشنامه علوم سیاسی، سال دهم، شماره 3، 112-41.
خلیلی، رضا. (1395). پیامدهای منطقهای و بینالمللی برجام؛ رویکرد استراتژیک، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال نوزدهم، شماره 2، 158-131.
دهقانی فیروزآبادی، سیدجلال. (1386). گفتمان اصولگرایی عدالت محور در سیاست خارجی دولت احمدینژاد، مجله دانش سیاسی، شماره 5، 98-67.
دهقانی فیروزآبادی، سیدجلال. (1392). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: انتشارات سمت.
دهقانی فیروزآبادی، سیدجلال؛ ذبیحی، رضا. (1391). تاثیر هویت اسلامی- انقلابی بر رفتار سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در موضوع هستهای (دوره خاتمی و احمدینژاد)، فصلنامه علوم سیاسی، سال پانزدهم، شماره 59، 102-75.
دهقانی فیروزآبادی، سیدجلال؛ عطائی، مهدی (1394). تحلیل گفتمانی سیاست هستهای دولت احمدینژاد از هژمونی تا افول، فصلنامه پژوهشنامه ایرانی سیاست بینالملل، سال چهارم، شماره 1، 58-22.
رستمی، فرزاد؛ غلامیحسنآبادی، مسلم. (1394). امنیت هستیشناختی و استمرار مناقشه هستهای ایران و غرب، فصلنامه سیاست جهانی، دوره چهارم، شمار 11، 166-135.
رسولی ثانیآبادی، الهام. (1395). حفظ امنیت هستیشناسانه و سازشناپذیری نظام جمهوری اسلامی ایران در سیاست هستهای، فصلنامه علوم سیاسی، شماره 51، 154-135.
رسولی ثانیآبادی، الهام و عسگری، امیرحسین. (1395). بررسی جهتگیری تجدیدنظرطلبی در سیاست خارجی ایران (1392-1384) براساس الگوی سیستمیک روابط بینالملل، فصلنامه سیاست خارجی، سال سیام، شماره 4، 150-121.
رسولی ثانیآبادی، الهام؛ میرحسینی، سیدمحسن. (1394). بررسی عوامل شکل دهنده به سیاست هستهای دولت اعتدال بر اساس نظریه پیوستگی جیمز روزنا، فصلنامه راهبرد، سال بیست و سوم، شماره 74، 250-135.
رهبر، فرهاد؛ متوسلی، محمود؛ امیری، محمد. (1392). اقتصاددانان رفتاری و نظریههای آنها، فصلنامه برنامهریزی و بودجه، سال هیجدهم، شماره 1، 166-133.
ساعی، احمد؛ هاشمیبهرمانی، فائزه. (1391). بررسی عملکرد سیاست خارجی دولتهای نهم و دهم در زمینه تامین منافع ملی، فصلنامه علوم سیاسی، سال هشتم، شماره 20، 38-7.
سلطانینژاد، احمد؛ زهرانی، مصطفی؛ شاپوری، مهدی. (1392). آمریکا و برنامه هستهای ایران؛ استراتژی برچینش و ابزارهای آن، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال شانزدهم، شماره 1، 148-107.
سلطانینژاد، محمد. (1394). هویت، هستهای شدن و حل منازعه هستهای، فصلنامه پژوهشنامه ایرانی سیاست بینالملل، سال چهارم، شماره 1، 80-59.
سلیمانی، رضا. (1394). استراتژی غیرتساز با آمریکا در گفتمانهای سیاست خارجی ایران بعد از انقلاب اسلامی، فصلنامه پژوهشهای انقلاب اسلامی، سال چهارم، شماره 14، 50-23.
سلیمانی، غلامعلی. (1390الف). نقد و بررسی مدل عقلانی تصمیمگیری در سیاست خارجی از گونههای تعدیل شده الگوی عقلانی تا مدل جایگزین، فصلنامه سیاست خارجی، سال بیست و پنجم، شماره 2، 360-329.
سلیمانی، غلامعلی. (1390ب). روانشناسی شناخت و تصمیمگیری در سیاست خارجی، فصلنامه سیاست خارجی، سال بیست و یکم، شماره 99، 975-994.
سلیمانی، غلامعلی. (1395). مزایای تحلیل سیاست خارجی از منظر تصمیمگیر، فصلنامه سیاست، دوره چهل و ششم، شماره 3، 652-633.
شهیدی، محمود. (1388). نقش خاصگراییها در شکلگیری توافقات بینالمللی در پرونده هستهای ایران، فصلنامه رهیافتهای سیاسی و بینالمللی، شماره 19، 77-57.
عیوضی، محمدرحیم و نوازنی، علی. (1393). بررسی مقایسهای سیاست خارجی دولت احمدینژاد و روحانی در مواجهه با سازمان ملل، فصلنامه مطالعات دفاعی، شماره 58، 74-39.
فلاحی، سارا. (1386). بررسی مقایسهای دیپلماسی هستهای دوران ریاست جمهوری محمد خاتمی و محمود احمدینژاد-تا پایان قطعنامه 1747 شورای امنیت، فصلنامه پژوهشنامه علوم سیاسی، شماره 6، 110-79.
قریشی، سیدیوسف. (1393). تاملی سایبرنتیک بر مدل تصمیمگیری هستهای جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه تحقیقات سیاسی بینالمللی، شماره 21، 146-119.
قنبرلو، عبداله. (1387). بررسی رویکردهای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از منظر مسئله کارگزار- ساختار، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال یازدهم، شماره 2، 376-349.
گنجخانلو، مصدق؛ ثناقربانی، جلال. (1394). تغییر یا تداوم چرخه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در تقابل با تهدیدات امنیت ملی، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال هیجدهم، شماره 4، 120-89.
متقی، ابراهیم؛ جمالیپور، هدایتالله. (1391). بررسی روندهای تداوم و تغییر در سیاست خارجی ایران در دوران ریاست جمهوری خاتمی و احمدینژاد، فصلنامه مطالعات سیاسی، سال چهارم، شماره 16، 114-101.
متقی، ابراهیم؛ کاظمی، حجت. (1386). سازهانگاری، هویت، زبان و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه سیاست، دوره سی و هفتم، شماره 4، 238-209.
متکی، منوچهر. (1386). گفتگو با وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، تهران، نشر موسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران.
محمدنیا، مهدی. (1393). سازهانگاری کلیگرا: رهیافتی جامع برای توضیح رفتارهای سیاست خارجی ایران، فصلنامه جستارهای سیاسی معاصر، سال پنجم، شماره 1، 158-135.
محمدنیا، مهدی. (1394). بررسی تطبیقی سیاست خارجی دولتهای اصولگرا و اعتدال، فصلنامه سیاستپژوهی، دوره دوم، شماره 1، 204-175.
مشیرزاده، حمیرا. (1383). سازهانگاری بهعنوان فرانظریه در روابط بینالملل، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، شماره 65، 144-113.
مشیرزاده، حمیرا. (1393). رویکردهای معنایی در روابط بینالملل و تاثیر آنها در تحلیل سیاست خارجی، فصلنامه رهیافتهای سیاسی و بینالمللی، سال پنجم، شماره 38، 85-49.
نوری، وحید. (1389). اولویتهای جغرافیایی- عقیدتی در سیاست خارجی دولت نهم، مجله رهآورد سیاسی، سال هفتم، شماره 29 و 28، 52-27.
نوری، وحید. (1392). منزلتطلبی به مثابه سیاست خارجی؛ چارچوبی برای تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه مطالعات سیاسی، سال شانزدهم، شماره 2، 32-7.
هادیان، ناصر. (1382). سازهانگاری؛ از روابط بینالملل تا سیاست خارجی، فصلنامه سیاست خارجی، سال هفدهم شماره 4، 950-915.
ب) منابع انگلیسی
Aghaie Joobani, Hossein. (2013). Iran, the SCO and Major Geo-strategic Shifts in a Post-Ahmadinejad Era, Available at: http://www.e-ir.info/2013/09/24/, (accessed on 14 December 2017).
Haji-Yousefi, Amir M. (2010). Iran's Foreign Policy during Ahmadinejad: From Confrontation to Accommodation, Alternatives: Turkish Journal of International Relations, Vol.9, No. 2: 1-25.
Hopf, Ted. (2000). The promise of Constructivism in International Relation Theory, London: Routledg.
Kaarbo, Juliet. (1997). Prime Minister Leadership Styles in Foreign Policy Decision-Making: A Framework for Research, Political psychology, Vol.18, No.3: 553-581.
Katzenstein, Peter. (1996). Cultural Norms and National Security, Cornell Studies in Political Economy: Cornele university Press.
Mintz, Alex and Sofrin, Amnon. (2017). Decision Making Theories in Foreign Policy Analysis, Printed From the Oxford Research Encyclopedia, Available at: http://www.politics.oxfordre.com/view/10.1093/acrefore/, (accessed on 12 January 2018).
Mohammad Nia, Mahdi. (2012). Iran's Foreign Policy: Toward a Constructivist Perspective, The Journal of Political Science, Vol.30, No.1: 1-40.
Rezaei, Farhad. (2017). Iran’s Nuclear Program1979-2015: A Study in Proliferation and Rollback, Switzerland: Palgrave Macmillan.
Schweller, Randall. (2014). China’s Aspirations and the Clash of Nationalisms in East Asia: A Neoclassical Realist Examination, International Journal of Korean Unification Studies, Vol.23, No.2: 1-40.
Tavana, Mohammad Ali, Rahmani, Tooraj and Eslami, Hamed. (2014). Analysis of Ahmadinejad Government's Foreign Policy According to The Critical Theory of International Relations, International Journal of Political Science, Vol.4, No.8: 55-71.
Vis, Barbara. (2011). Prospect Theory and Political Decision Making, Political Studies Review, Vol.9, No3: 343-344.
Wendt, Alexander. (1992). Anarchy is what State make of it: The Social Construction of power politics, International Organization, Vol.46, No.2: 391-425.
Wendt, Alexander. (1999). Social Theory of International Politics, Cambridge: Cambridge University Press.
Wilmer, Frank. (2002). The Social Construction of the Man, the stste and war, London: Routledg
Ahmadinejad, H., Yazdani, E., & Vosoughi, S. (2019). Explaining the Representation and Nuclear Case Decision-Making Strategies in the Neo-Fundamentalis Discourse of Ahmadinejad. Political and International Approaches, 9(3), 32-57.
MLA
Hamid Ahmadinejad; Enayat-allah Yazdani; Saeid Vosoughi. "Explaining the Representation and Nuclear Case Decision-Making Strategies in the Neo-Fundamentalis Discourse of Ahmadinejad", Political and International Approaches, 9, 3, 2019, 32-57.
HARVARD
Ahmadinejad, H., Yazdani, E., Vosoughi, S. (2019). 'Explaining the Representation and Nuclear Case Decision-Making Strategies in the Neo-Fundamentalis Discourse of Ahmadinejad', Political and International Approaches, 9(3), pp. 32-57.
VANCOUVER
Ahmadinejad, H., Yazdani, E., Vosoughi, S. Explaining the Representation and Nuclear Case Decision-Making Strategies in the Neo-Fundamentalis Discourse of Ahmadinejad. Political and International Approaches, 2019; 9(3): 32-57.