The Future of New Regionalism in the Persian Gulf

Document Type : علمی - پژوهشی

Authors

1 دانشگاه شهید بهشتی

2 Department of International Relations Faculty of Economic and Political sciences Shahid Beheshti University

10.29252/piaj.2020.100630

Abstract

In the current international system, we are always face with a range of Convergent-divergent relations, each of which can be considered as a continuum of inter-actor complex relationships, and of course it is possible to move between these significant situations and move towards promoting or decreases comprehensive cooperation between actors. On this basis, the state of Convergent and divergent relations between international actors in the past and the present certainly will affect the future of their relations and can lead their relations to regionalism or a conflictual situation and potentially war. Therefore, desirable, probable and possible future situations can be plan in different scenarios that are affected by three noticeable categories of factors, such as "barriers, Propellants, and surprises"; In the meantime, explaining the future prospects in this area will require an appropriate approach and method. In doing so, having presenting this question that, what are the most desirable, probable, and possible scenarios for the possibility or impossibility of new regionalism in the Persian Gulf? We will attempt to identify and analyse each of these futures drawing on Futures studies knowledge / methods. Since the authors in this study first will seeks to find scenarios using a forward-looking method, ti is not relevant to provide a hypothesis. In other words, the main purpose of a future research is to identify a situation in which there is no necessary awareness. In this type of research, the researcher seeks access to information that can help them to understand the research topic well in order to scenario building. After finding scenarios, it would be possible to identify the future of new regionalism in the Persian Gulf. The findings show that there will be no convergence among all countries in the region, at least until the near future, and that regionalism will often remain primitive and underdeveloped.

Keywords

References

منابع
ابراهیمی، شهروز (1388). نقش آمریکا در سیستم جدید امنیت در خلیج‌فارس و پیامدهای آن برای جمهوری‌اسلامی‌ایران. (رساله دکتری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران). کتابخانه مرکزی دانشگاه شهید بهشتی.
اختیاری امیری، رضا (1394). «نقش هویت‌های متعارض در عدم شکل‌گیری اجتماع امنیتی در منطقه خلیج‌فارس». فصلنامه مطالعات فرهنگی - سیاسی خلیج‌فارس. 2(3)، 21-1.
اکبریان، رضا؛ شکری، محسن(1395). «جهانی شدن و منطقه‌گرایی اقتصادی در حوزه شورای همکاری خلیج‌فارس». فصلنامه سیاست جهانی. 5(2)، 208-177.
امامی، محمدعلی(1389). عوامل تاثیرگذار داخلی در خلیج‌فارس. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌الملل.
بشیر، حسن(1388). « گفتمان خاورمیانه ای جمهوری‌اسلامی‌ایران». دانش سیاسی. 5(1)، 91-59.
بوزان، باری؛ویور،الی(1388). مناطق و قدرت‌ها:ساختار امنیت بین‌الملل(رحمن قهرمانپور،مترجم). تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
پوراحمدی، حسین؛ رسول،‌حسینی‌کرانی(1388). «ژئوپلیتیک کشورهای نفتی خلیج‌فارس و  چالش‌های جهانی شدن اقتصاد (ایران، عربستان، کویت، امارات متحده عربی، قطر، عراق) ». فصلنامه ژئوپلیتیک. 5(1)، 136-102.
حاجی‌یوسفی،امیرمحمد(1384). سیاست خارجی جمهوری‌اسلامی‌ایران در پرتو تحولات منطقه‌ای(2001-1991). تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
حافظیان،محمدحسین(1388).«روابط ایران و کشورهای عربی خلیج‌فارس: چشم اندازهای آینده».فصلنامه مطالعات خاورمیانه. سال شانزدهم. (57)، 28-7.
ذوالفقاری، مهدی (1399). «نظریه انتقال قدرت و سیاست خارجی جمهوری‌اسلامی‌ایران». دانش سیاسی. 16(1)، 16-145.
رسولی‌ثانی‌آبادی،الهام (1392).«امنیت هستی‌شناسانه و روند نظامی گری در سیاست خارجی اعضای شورای همکاری خلیج فارس». همایش ملی خلیج فارس. (9).
روحی، مجید(1391).«تبیینی سازه‌انگارانه از علل واگرایی ایران و شورای همکاری خلیج‌فارس». فصلنامه روابط خارجی.4(1)، 111-79.
روشندل، جلیل؛ سیف زاده،حسین(1382). تعارضات ساختاری در منطقه خلیج‌فارس. تهران: مرکز پژوهش‌های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه.
زارعی، بهادر؛ شاه دوستی، حسین؛ زینی وند، علی(1393).«فرصت‌‌ها و  چالش‌های همگرایی منطقه‌ای در خلیج‌فارس». پژوهش‌های جغرافیایی انسانی. 46(4)،755-731.
عباس‌پور باغابری، عباس؛ خواجوئی‌،محمدحسن(1394). «بررسی امکان‎سنجی ایجاد همگرایی امنیتی در حوزه‎‎ی ژئوپلیتیک خلیج‌فارس از منظر رئالیسم ساختاری». سیاست دفاعی.23(3)، 163-131.
عبداله‌خانی،علی(1383). نظریه‌های امنیت، مقدمه ای بر طرح ورزی دکترین امنیت ملی(ج 1) تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر تهران.
عیوضی، محمدرحیم (1387). «چالش‌های سیاسی جهان اسلام و آیندۀ ایران». دانش سیاسی. 4(2)، 185-157.
قربانی‌شیخ‌نشین، ارسلان(1391) .«خرید تسلیحات نظامی و همگرایی منطقه‌ای در خلیج‌فارس (مطالعه موردی شورای همکاری خلیج‌فارس و ایران)». پژوهش‌های روابط بین‌الملل.2(5)، 78-53.
گوهری مقدم، ابوذر؛ بشیری لحاقی، میثم(1396). «کاربست نظریات همگرایی در طراحی مدل همگرایی منطقه‌ای در حوزه همسایگی جمهوری‌اسلامی‌ایران». دانش سیاسی. 13(1)، 98-71.
مطلبی،مسعود؛ موسوی، محمدرضا؛سالاری، ادریس(1396). «تاثیر الحاق‌گرایی کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس بر روابط با ایران». راهبرد سیاسی.1(1)، 182-159.
هتنه، یورن(1394). «فراسوی منطقه گرایی جدید». در پین آنتونی: مباحث اصلی در اقتصاد سیاسی جدید. ترجمه پوراحمدی حسین و طالبی آرانی روح اله. مخاطب.
یاری،احسان؛عبدعلی‌پور،وحید (1394). «تحلیل چرایی ناکامی کشورهای عربی منطقه خلیج‌فارس در حل‌وفصل اختلافات ارضی و مرزی فی‌مابین». مجله سپهر. 26(103)، 219-201.
یزدانی،عنایت الله؛ شیخون، احسان(1392). «بررسی الگوهای رفتاری عربستان سعودی نسبت به نقش یابی ژئوپلیتیک جمهوری‌اسلامی‌ایران در منطقه خلیج‌فارس (با تأکید بر تئوری سیبرنتیک). تحقیقات جغرافیایی. 28 (3)، 70-53.
 
Ahrari M.E.(2005). ‘’Iran, GCC and the security dimensions in the Persian Gulf’’. In: Amirahmadi Hooshang, Entessar Nader: Reconstruction and regional diplomacy in the Persian Gulf. Routledge.
Askari Hossein, Mohseni Amin , Daneshvar Shahrzad. (2009).The Militarization of the Persian Gulf an Economic Analysis. Edward Elgar.
Askari Hossein, Sabina Rehman Scheherazade, Arfaa Noora (2010).Corruption and its Manifestation in the Persian Gulf. Edward Elgar.
Bell Wendell (2003). Foundations of Futures Studies: History, purposes, and knowledge. Transaction Publishers.
Boisseau Sophie du Rocher and Bertrand Fort(2005). Paths to Regionalisation: Comparing Experiences in East Asia and Europe. Marshall Cavendish.
Buzan Barry and Gonzalez-Pelaez Ana (2009). International Society and the Middle East: English School Theory at the Regional Level. Palgrave Macmillan.
 
Cantori, L. and Spiegel, S. (1973). “The Analysis of Regional International Politics: The
Integration versus the Empirical Systems Approach”. International Organization. 27(4), pp. 465-494
Doidge, M. (2008). “Joined at the Hip: Regionalism and Interregionalism”. European Interregionalism. 29(2),pp.229-248.
Farrell Mary, Bjorn Hettne, Luk Van Langenhove (2005).Global Politics of Regionalism: Theory and Practice. Pluto Press.
Fioramonti Lorenzo(2012). Regions and Crises New Challenges for Contemporary Regionalisms. International Political Economy Series. Palgrave Macmillan UK.
Gengler Justin J (2014). ‘’Understanding Sectarianism in the Persian Gulf’’. In: Lawrence G. Potter: Sectarian Politics in the Persian Gulf. Oxford University Press.
Grugel. J and Will .H (1999). Regionalism across the North - South Divide. London and New York: Routledge.
Han, Jianwei; Hakimian Hassan (2019).”The Regional Security Complex in the Persian Gulf: The Contours of Iran’s GCC Policy”. Asian Journal of Middle Eastern and Islamic Studies .13(4) .pp.493-508.
Hettne, B. & Söderbaum, F. (2002). “Theorising the Rise of Regionness”. New Political Economy. 5(3),pp. 457-472
Hiro Dilip (2018). Cold War in the Islamic World Saudi Arabia, Iran and the Struggle for Supremacy. Oxford University Press.
Hunter Robert E(2010). Building security in the Persian Gulf. RAND.
Hurrell Andrew(1995).”Regionalism in theoretical perspective”. In: Louise Fawcett and Andrew Hurrell (eds).Regionalism in World Politics: Regional Organization and International Order. Oxford University Press.
Hyndman Rob J, Athanasopoulos George (2014). Forecasting: Principles and Practice. Published by Otexts.com.
Jokela Juha, Behr Timo (2011).”Regionalism & Global Governance:The Emerging Agenda”. Notre Europe. 85.
Kinninmont Jane (2015).Future Trends in the Gulf. Chatham House Report.
Korany Bahgat (2011). “Middle East Regionalisms: Can an Institution Bridge Geo-Culture to Geo-Economics?”.In Timothy Shaw: The Ashgat e Research Companion to Regionalisms. (The International Political Economy of New Regionalisms Series). Ashgate Publishing Company.
Kosow, Hannah, Robert Gabner (2008).Methods of future and scenario analysis: overview, assessment, and selection criteria. German Development Institute.
Linstone Harold A., Turoff Murray, Helmer Olaf (2002). The Delphi Method Techniques and Applications. Addison-Wesley Educational Publishers Inc.
Marschall Christin(2003). Iran’s Persian Gulf policy: from Khomeini to Khatami. Routledge.
Matthiesen Toby(2013). Sectarian gulf: Bahrain, Saudi Arabia, and the Arab Spring that wasn’t. Stanford University Press.
Mitrany David(1965). ‘‘The Prospect of Integration: Federal or Functional’’. Journal of Common Market Studies. 4(1), pp. 119-149.
Neginraz Parvin(2017). “American Policy in Persian Gulf Region: Continuity or Change at the Trump Era”. International Journal of Political Science. 7(3). Pp. 61-70.
Neumann Iver. B.(2003). “A region-building approach”. In: Söderbaum and Shaw. Theories of New Regionalism. A Palgrave Macmillan Reader International Political Economy Series. Palgrave Macmillan UK.
Nye, J. (1968). “Comparative Regional Integration: Concept and Measurement”. International Organization. 22(4),pp. 855-880.
Ostovar Afshon (2019). ‘’The Grand Strategy of Militant Clients: Iran’s Way of War’’. Security Studies. 28(1),pp. 159-188.
Paul T. V. (2012).International Relations Theory and Regional Transformation.Cambridge University Press.
Payne Anthony and Andrew Gamble(1996). ”Introduction: the political economy of regionalism and world order”. In: Andrew Gamble and Anthony Payne (eds). Regionalism and World Order.Macmillan.
Ramady Mohamed A(2014).Political, Economic and Financial Country Risk: Analysis of the Gulf Cooperation Council. Springer.
Rezaei Farhad(2019). Iran’s Foreign Policy after the Nuclear Agreement Politics of Normalizers and Traditionalists. Palgrave Macmillan.
Rosamond, B. (2000). Theories of European integration. New York: St. Martin’s Press.
Rowe Gene, Wright George (2001). ‘’ Expert Opinions in Forecasting: the Role of the Delphi Technique’’. In Armstrong J. Scott: Principles of Forecasting: A Handbook for Researchers and Practitioners. Kluwer Academic Publishers.
Shayan Fatemah (2017). Security in the Persian Gulf Region. Palgrave Macmillan.
Söderbaum Fredrik and Timothy M. Shaw (2003).Theories of New Regionalism. A Palgrave Macmillan Reader International Political Economy Series. Palgrave Macmillan UK.
Stetter Stephan(2008). World Society and the Middle East: Reconstructions in Regional Politics. Palgrave Macmillan.
Thompson, William R. (1973). “The Regional Subsystem: A Conceptual Explication and a Propositional Inventory”. International Studies Quarterly. 17(1), pp. 89-117.
Wagner Heather Lehr (2019). Saudi Arabia (Creation of the Modern Middle East). Chelsea House.
Wright Steven (2007).The United States and Persian Gulf Security: The Foundations of the War on Terror. Durham Middle East Monographs (Book 12). Ithaca Press.

Files

Share

How to cite

Statistics