داوری سیاسی به مثابه امر تراژیک: با بررسی و تحلیل اندیشه مارتا نوسبام

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسنده

دانش اموخته دکتری علوم سیاسی گرایش فلسفه سیاسی از دانشگاه تربیت مدرس

10.29252/piaj.2022.224198.1148

چکیده

داوری و قضاوت کردن در میان جهان‌های هنجارمندی که در نزاع و تعارض با یکدیگر هستند، دشوار است. چرا که آنها در برخورداری از واژگان مشابه، معیارهای عقلانی مورد توافق و تعهدات اخلاقی مشترک هم‌راستا نیستند. لذا با روش‌های مرسوم در کاوش‌های فلسفی نمی‌توان میان این جهان‌های هنجاری دست به داوری زد. در چنین شرایطی، داوری‌های سیاسی معمولاً به امور تراژیکی ختم می‌شوند که در عرصه سیاسی عواقبی ناگوار دارند. در همین راستا سوال اصلی مقاله این است که داوری سیاسی به‌مثابه امری تراژیک به چه معنا است؟ و چه پیامدهای برای زیستارهای‌ سیاسی دارد؟ برای یافتن پاسخ، نوشتار حاضر با تأکید بر این که داوری‌سیاسی مانند کنشی در موقعیت‌تراژیک، تجربه‌ای است که در زمان و محلِ خاصِ فرد رخ می‌دهد، امکان توسل به اصول متعین پیشینی در این زمینه را مردود دانسته و با ابتنا به اندیشة هنجاری مارتا نوسبام، درصدد ارائه نوعی داوری به‌مثابه داوری تراژیک است که اصل اساسی آن مبتنی بر حضور شانس اخلاقی در پی ریزی قابلیت‌های‌انسانی است. قابلیت هایی که منجر به رهایش انسان از یک مصیبت به یک خوشبختی می‌شوند. در واقع داوری در اندیشه نوسبام، پراکسیس سیاسی را متوجه به عناصری بیرون از کنشگر می‌کند و در عین حال بر تاثیر موقعیت‌های ستیزه‌ای و چندجانبۀ فرهنگی، سیاسی و مذهبی تاکید دارد که بر جهت‌دهی به رفتارهای عادلانه و غیرعادلانه، مصیبت ساز یا سعادت ساز و غیره در حوزه سیاسی موثرند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Political judgment as the tragic: By examining and analyzing the thought of Martha Nussbaum

نویسنده [English]

  • mahmoud alipour
PhD of political science / political philosophy from Tarbiat Modares University
چکیده [English]

It is difficult to judge between normative worlds that are in conflict and contest with each other, because they do not have the same vocabulary, agreed rational standards, and common moral obligations. Therefore, one cannot judge between them by resorting to traditional principles. Then political Judgment usually lead to the tragic matters that have dire consequences for politics, and the polis in general, as the center of politics. So the main question of this article is what political judgment means as a tragic thing, And basically, and in Nussbaum's thought what are the consequences for the form of bio-politics? This article rejects the possibility of resorting to previous principles in this field, emphasizing that political Judgment, like Judgment in a tragic situation, is an experience that occurs at the specific time and place of each individual. Based on Nussbaum's normative thought, this article seeks to present a kind of judgment as a tragic matter, that Its basic principle is moral luck and attention to human capabilities. Capabilities that lead to the liberation of man from a calamity to a happiness. In fact, judgment in Nussbaum's thought focuses on the political praxis to elements outside the actor, while at the same time emphasizing the impact of altercation and multifaceted cultural, political, and religious situations, Which are effective in directing fair and unjust behaviors, tragic or Happiness-orirnted, etc. in the political sphere.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Political Judgment
  • Nussbaum
  • Capability Approach
  • The Pandemic
  • The tragic
  • ارسطو. (1382)، فن شعر، ترجمة عبدالحسین زرین‌کوب. تهران: امیرکبیر.
  • ایمان، محمدتقی، نوشادی، محمودرضا (1390)، تحلیل محتوای کیفی، پژوهش، سال 3، شماره 2، 15- 42.
  • آدورنو، ت. و هورکهایمر، م. (1389)، دیالیتیک روشنگری. م. فرهادپور، ا. مهرگان. تهران: گام‌نو.
  • آگامبن، ج. (1389)، آپاراتوس چیست؟ یاسرهمتی .تهران: رخدادنو.
  • باردن، لورنس(1385)، تحلیل محتوا، ترجمه: محمد یمنی و ملیحه آشتیانی، تهران، انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
  • بنیامین، والتر(1388)، اثر هنری در عصر بازتولیدپذیری تکنیکی آن. ا .مهرگان. تهران:گام‌نو.
  • دیواین، فیونا(1390)، تحلیل کیفی، در دیوید مارش و جری استوکر، روش و نظریه در علوم سیاسی، ترجمه امیر محمد حاجی یوسفی، چاپ ششم، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردی، 227.
  • کریچلی، سایمون (1399)، تراژدی: ما و یونانیان، ترجمة ابراهیم رنجبر، تهران: نشر دمان.
  • نوسبام، مارتا (1398(، «قابلیت‌ها به‌مثابه استحقاق‌های بنیادی: سن و عدالت اجتماعی»، مترجم: محمد حقانی‌فضل، مندرج در لیبرالیسم و مسئلة عدالت، گزینش و ویرایش محمد ملاعباسی، تهران: ترجمان علوم انسانی.
  • ویینی، میشل (1377)، تئاتر و مسائل اساسی آن. ترجمة سهیلا فتاح. تهران: سمت.
  • Arendt, Hannah (2005), The Promise of Politics, Edited and with an Introduction by Jerome Kohn, Published in the United States by Schocken Books, a division of Random House, Inc., New York.
  • Aristotle (2009), ‘Poetics’. Trans. Ingram Bywater. The Project Gutenberg EBook. Oxford: Clarendon P, 2.
  • Azmanova, albena (2012), The Scandal of Reason: A Critical Theory of Political Judgment (New Directions in Critical Theory). Columbia University Press. In preface.
  • Beiner, Ronald (1983), political Judgment, Routledge.3
  • Budd, R.W., Thorp, R.K. & Donohew, L. (1967), Content analysis Of Communications, NewYork, Macmilan. 23.
  • Political Judgment: Essays for John Dunn (2009), editor: Richar Bourke and Raymond Geuss, Cambridge University press.
  • Ferguson, Kennan (1999), The Politics of Judgment: Aesthetics, Identity, and Political Theory, Lexington books, Rowman and littlefield.
  • Geoffrey W. Brimley, (1985), Theological Dictionary of the New Testament: Abridged in One Volume (Eerdmans,), 48.
  • Gorham, Eric (2005), Teaching Political Judgment through Literature: Lessons from Hannah Arendt and Mario Vargas Llosal, Source: Soundings: An Interdisciplinary Journal, Vol. 88, No. 3/4 (Fall/Winter 2005), pp. 265-291.
  • Jules Brody (2014), ‘Fate, Philology, Freud’, Philosophy and Literature 38.1 (April): 23.
  • Nussbaum, Martha (1988), a conversation with Martha Nussbaum by Bill Moyers, Martha Nussbaum: Applying the Lessons of Ancient Greece.
  • Nussbaum, Martha (1986), the Fragility of Goodness: Luck and Ethics in Greek Tragedy and Philosophy, Cambridge University Press.
  • Nussbaum, Martha (2002), ‘Capabilities and Social Justice’, International Studies Review Vol. 4, No. 2.
  • Nussbaum, Martha (2003), ‘Tragedy and Justice: Bernard Williams Remembered’, https://bostonreview.net/archives/BR28.5/nussbaum.html.
  • Martha (1999), ‘Virtue Ethics: The Misleading Category’, arête revista de filosofia, Vol. XI, no 1.2
  • Steinberger P.J (1993), the concept of Political Judgment, The University of Chicago Press, ix.
  • Williams, Bernard, (1976), ‘Moral Luck’, Proceedings of the Aristotelian Society, Supplementary Volumes, Vol. 50, http.//www.jstor.org/stable/4106826, pp. 115-135, available at:13/03/2013.
  • Williams, Bernard, (1973), Problems of the Self, Cambridge: Cambridge University Press.

 

  •  

    منابع

    • ارسطو. (1382)، فن شعر، ترجمة عبدالحسین زرین‌کوب. تهران: امیرکبیر.
    • ایمان، محمدتقی، نوشادی، محمودرضا (1390)، تحلیل محتوای کیفی، پژوهش، سال 3، شماره 2، 15- 42.
    • آدورنو، ت. و هورکهایمر، م. (1389)، دیالیتیک روشنگری. م. فرهادپور، ا. مهرگان. تهران: گام‌نو.
    • آگامبن، ج. (1389)، آپاراتوس چیست؟ یاسرهمتی .تهران: رخدادنو.
    • باردن، لورنس(1385)، تحلیل محتوا، ترجمه: محمد یمنی و ملیحه آشتیانی، تهران، انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
    • بنیامین، والتر(1388)، اثر هنری در عصر بازتولیدپذیری تکنیکی آن. ا .مهرگان. تهران:گام‌نو.
    • دیواین، فیونا(1390)، تحلیل کیفی، در دیوید مارش و جری استوکر، روش و نظریه در علوم سیاسی، ترجمه امیر محمد حاجی یوسفی، چاپ ششم، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردی، 227.
    • کریچلی، سایمون (1399)، تراژدی: ما و یونانیان، ترجمة ابراهیم رنجبر، تهران: نشر دمان.
    • نوسبام، مارتا (1398(، «قابلیت‌ها به‌مثابه استحقاق‌های بنیادی: سن و عدالت اجتماعی»، مترجم: محمد حقانی‌فضل، مندرج در لیبرالیسم و مسئلة عدالت، گزینش و ویرایش محمد ملاعباسی، تهران: ترجمان علوم انسانی.
    • ویینی، میشل (1377)، تئاتر و مسائل اساسی آن. ترجمة سهیلا فتاح. تهران: سمت.
    • Arendt, Hannah (2005), The Promise of Politics, Edited and with an Introduction by Jerome Kohn, Published in the United States by Schocken Books, a division of Random House, Inc., New York.
    • Aristotle (2009), ‘Poetics’. Trans. Ingram Bywater. The Project Gutenberg EBook. Oxford: Clarendon P, 2.
    • Azmanova, albena (2012), The Scandal of Reason: A Critical Theory of Political Judgment (New Directions in Critical Theory). Columbia University Press. In preface.
    • Beiner, Ronald (1983), political Judgment, Routledge.3
    • Budd, R.W., Thorp, R.K. & Donohew, L. (1967), Content analysis Of Communications, NewYork, Macmilan. 23.
    • Political Judgment: Essays for John Dunn (2009), editor: Richar Bourke and Raymond Geuss, Cambridge University press.
    • Ferguson, Kennan (1999), The Politics of Judgment: Aesthetics, Identity, and Political Theory, Lexington books, Rowman and littlefield.
    • Geoffrey W. Brimley, (1985), Theological Dictionary of the New Testament: Abridged in One Volume (Eerdmans,), 48.
    • Gorham, Eric (2005), Teaching Political Judgment through Literature: Lessons from Hannah Arendt and Mario Vargas Llosal, Source: Soundings: An Interdisciplinary Journal, Vol. 88, No. 3/4 (Fall/Winter 2005), pp. 265-291.
    • Jules Brody (2014), ‘Fate, Philology, Freud’, Philosophy and Literature 38.1 (April): 23.
    • Nussbaum, Martha (1988), a conversation with Martha Nussbaum by Bill Moyers, Martha Nussbaum: Applying the Lessons of Ancient Greece.
    • Nussbaum, Martha (1986), the Fragility of Goodness: Luck and Ethics in Greek Tragedy and Philosophy, Cambridge University Press.
    • Nussbaum, Martha (2002), ‘Capabilities and Social Justice’, International Studies Review Vol. 4, No. 2.
    • Nussbaum, Martha (2003), ‘Tragedy and Justice: Bernard Williams Remembered’, https://bostonreview.net/archives/BR28.5/nussbaum.html.
    • Martha (1999), ‘Virtue Ethics: The Misleading Category’, arête revista de filosofia, Vol. XI, no 1.2
    • Steinberger P.J (1993), the concept of Political Judgment, The University of Chicago Press, ix.
    • Williams, Bernard, (1976), ‘Moral Luck’, Proceedings of the Aristotelian Society, Supplementary Volumes, Vol. 50, http.//www.jstor.org/stable/4106826, pp. 115-135, available at:13/03/2013.
    • Williams, Bernard, (1973), Problems of the Self, Cambridge: Cambridge University Press.