ابعاد و محدودیت‌های روابط نظامی ایران و چین پس از برجام

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان

2 گروه روابط بین‌الملل، دانشگاه اصفهان (نویسنده مسئول).

چکیده

روابط نظامی ایران و چین با روی کار آمدن دولت روحانی و در پرتو توافق هسته‌ای، وارد مرحلۀ تازه‌ای شده است. در این راستا، دسترسی ایران به تسلیحات چینی که از اواخر دهه 1990 و 2000 میلادی به‌واسطۀ فشارهای آمریکا و اعمال تحریم‌های شورای امنیت به ­تدریج کاهش یافته بود، افزایش پیدا کرده است. فرض بر این است که پس از برجام، با لغو بخشی از تحریم‌های سازمان ملل، روابط نظامی دو کشور بهبود یابد. نظر به قابلیت‌ها و پیشرفت‌های چشم­گیر چین در عرصه‌هایی چون نیروهای سه‌گانة نظامی، دریافتِ اهمیت این شریک استراتژیک نزد جمهوری اسلامی ایران در عرصه‌های نظامی و فناوری‌های مرتبط، حائز اهمیت مضاعف خواهد بود. ازهمین‌رو، مقالۀ حاضر ضمن پرداختن به ابعاد نوین پیوندهای نظامی و دیپلماسی دفاعی میان دو کشور، بحث را بر این محور قرار می‌دهد که با وجود نیازمندی‌هایِ ایران به ازسرگیری و استمرار برنامة نوسازی نظامیِ خود به چین، برای ایجاد موازنۀ نظامی در منطقه؛ اما در عین حال به جهت ملاحظات سیاسی چین در دو بعد منطقه‌ای و جهانی، تحریم‌های شورای امنیت و همچنین نقش آمریکا در این خصوص، دامنۀ پیوندهای دفاعی و نظامیِ دو کشور پس از برجام در مقایسه با روسیه در همین دوران، حساس‌تر و آسیب‌پذیر بوده، و همچنان با محدودیت‌هایی مواجه خواهد بود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Iran-China Military Relations after the Nuclear Deal: Dimensions and Limitations

نویسندگان [English]

  • Masoud Rezaei 1
  • Saeid Vosoughi 2
1
2
چکیده [English]

When Rouhani came to office, and, consequently, his success in reaching a nuclear deal with p5+1, Sino-Iranian military relations have entered a new phase. In this regard, since the late 1990s and 2000s, Iran's access to Chinese armaments has gradually diminished due to US pressure and UN sanctions in the form of the Security Council Resolutions; it is supposed that after the JCPOA, with the abolition of some UN sanctions, military relations between the two countries will improve. Considering China's impressive military capabilities and innovations, the importance of this strategic partner for Iran in military and related fields, will be of great importance. Therefore, the present article, while addressing the new dimensions of military ties and defense diplomacy between the two countries, argues that despite Iran's need to promote military relations with China in order to create a military balance in the region, but because of chin's political considerations in two regional and global dimensions, UNSCR 2231, as well as the role of the United States in this regard, the extent of the defense ties of the two countries in comparison with Russia, has become more sensitive and vulnerable, and will continue to face some limitations.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Iran
  • China
  • Weapons
  • Defense Diplomacy
  • US
  • Military
  • JCPOA
  • Russia