• قران مجید، ترجمه ناصرمکارم شیرازی.
• امام خمینی، سیدروح الله (1378)، صحیفه امام ، مجلدات ،تهران ، عروج.

‒   احمدی ،ژیلا، افشین زرگر (1397)، موج روانشناسی در روابط بین الملل : مطالعات بین المللی ،15(3) صص49-64

• اپتر، دیوید و چارلز، اندی پین (1380)، «اعتراض سیاسی و تغییر اجتماعی»، ترجمه محمدرضا سعیدآبادی، تهران: نشر پژوهشکده مطالعات راهبردی.
• آشوری، داریوش (1358)، «نگاهی به سرزمین، تاریخ، جامعه و فرهنگ چین از دیرینه‌ترین روزگار تا پایان سدۀ نوزدهم»، تهران: مرکز اسناد فرهنگ آسیا.
• بوزان، باری (1379)،«مردم، دولت‌ها و هراس: مشکل امنیت ملی در جهان سوم»، ترجمه ناشر، تهران: پژوهشکده تحقیقات راهبردی.
• چانگ چینگ، جائو و دیگران (1379)، «چین و آسیای مرکزی (مناسبات سیاسی، اقتصادی و امنیتی)»، ترجمه محمدجواد امیدوار نیا، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
• چین، ون ـ شون (1381)، «مائو و مائوئیسم»، ترجمه محمد رفیعی مهرآبادی، تهران: خجسته.
• سلیمی، حسین و رحمتی پور، لیلا (1393)، «مطالعه مقایسه‌ای فرهنگ استراتژیک آمریکا و چین»، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال هفدهم، شماره سوم.
• شاهنده، بهزاد و طاهایی، سید جواد (1383)، «چین نو: دنگ شیائوپینگ و اصلاحات»، تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک.
• شفیعی، نوذر و شفیعی، لیلا (1395)، «تأثیر عوامل ادراکی ـ روانی بر سیاست خارجی چین»، فصلنامه سیاست خارجی، سال 30، شماره چهارم.

‒   عبدالله خانی، علی (1386)سه نسل ـ سه گفتمان در فرهنگ استراتژیک، فصلنامه مطالعات راهبردی،10(36)صص239-259

• عسگری، محمود (1384)، «مقدمه‌ای بر فرهنگ استراتژیک»، فصلنامه راهبرد دفاعی، سال سوم، شماره 10.
• عسگری، محمود (1397)، «فرهنگ راهبردی جمهوری اسلامی ایران؛ عوامل و ویژگی‌ها»، فصلنامه راهبرد دفاعی، سال شانزدهم، شماره 61.: 87-127
• قنبرلو، عبدالله (1393)، «ریشه‌های فرهنگی و ایدئولوژیک سیاست خارجی چین»، جستارهای سیاسی معاصر، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال پنجم، شمارۀ چهارم.125-147
• کیسینجر، هنری (1393)، «چین»، ترجمه حسین راسی، تهران: فرهنگ معاصر.
• محمدعلی پور، فریده؛ مدرس، محمدولی و خدا قلی پور، علیرضا (1399)، «فرهنگ استراتژیک و سیاست خارجی پاکستان در قبال افغانستان»، پژوهش‌نامۀ ایرانی سیاست بین‌الملل، سال 9، شماره 1. 269-294
• مسعود، علیرضا؛ ذاکریان، مهدی؛ قوام، عبدالعلی و احمدی، حمید (1399)، «بازنمود استمرار فرهنگ راهبردی ایران در ساخت و بنیان سیاست منطقه‌ای جمهوری اسلامی»، فصلنامه مطالعات بین‌المللی، سال 17، شماره 2 (66).97-114
  • Anand, v (2020), “The Daoist Tradition in China’s Strategic Culture: Understanding the Pragmatic Dimensions of China’s Behavioral Trends in the International System”, SAGE Journal, Vol. 56, No. 4.
  • Askari Rizvi, H. (2002), "Pakistan’s Strategic Culture. In South Asia in 2020: Future Strategic Balances and Alliances (Chapter 12), Carlisle Barracks, PA: Strategic Studies Institute, U.S. Army War College, 307.
  • Callahan, William A. (2004), "National Insecurities: Humiliation, Salvation, and Chinese", Nationalism’, Alternatives, Vol. 29, No. 2.
  • Chen, Kai (2020), “Review on Strategic Culture Interconnection With National Foreign Strategies: Case of China's Strategic Culture", Huachiew Chalermprakiet University, Vol. 7, No. 1.
  • Degaut P., & M. Rosas (2016), "Ideas, Beliefs, Strategic Culture and Foreign Policy: Understanding Brazil's Geopolitical Thought. Doctoral Dissertation". Florida Central University.
  • Garlick, J and Havlová, R. (2020), “China’s “Belt and Road” Economic Diplomacy in the Persian Gulf: Strategic Hedging amidst Saudi–Iranian Regional Rivalry”, Journal of Current Chinese Affairs, 49(1), pp. 82-105.
  • Goldstein, Avery (2001), "The Diplomatic Face of China’s Grand Strategy: A Rising Power’s Emerging Choice", The China Quarterly, No. 168.
  • Gray, C. S. (1981), "Strategic Culture as Context: The First Generation of Theory Strikes Back". Review of International Studies, 25(1), 49-69.
  • Hopf, T. (1998), "The Promise of Constructivism in International Relation Theory". International Security, 23 (1), Reprinted in Linklater, Ed.
  • Hudson, V. M. ed. (1997), "Culture and Foreign Policy". Boulder: Lynne Rienner.
  • Johnston, Alastair Iain (1995), "Cultural Realism: Strategic Culture and Grand Strategy in Chinese History", Princeton, NJ: Princeton University Press
  • Kapur, Harish (1987), "As China Sees the World: Perception of Chinese Scholar", New York: ST Martin’s Press.
  • Komrij, F. (2012), "Strategic Culture and Divergent Security Policies of European States". International Relation Studies. Retrieved from http://www.e-ir.info/2012/06/17/strategic-culture-and-divergent-policies-of-european-states/. Accessed on 2017/02/12.
  • Lantis, Jeffery (2002) "Strategic culture and national security Police", International studies association
  • Ritbergger, V. (2002), "Approach to the Foreign Policy Derived from International relations the Ories", Paper Prepared for Annual Meeting of the International Studies. New Orlean
  • Rosa, Paolo (2014) "the accommodations state: Strategic culture and Italy’s military behavior", International Relations, 2014, Vol. 28(1) 88–115.
  • Sarkar, J. (2010), "Strategic Culture and Foreign Policy Decision-Making: The Case of India and its Ties with Israel. Sixth Annual Graduate Conference at the Hebrew University of Jerusalem (December 16, 2010), Available at SSRN: https://ssrn.com/abstract=1728482
  • Scobell, Andrew (2003) "China and Strategic Culture: IR Theory Versus the fortune Cookie?" Strategic Insights, Vol. IV, Issue 10, October
  • Shen, Dingli (2006), “Iran's Nuclear Ambitions Test China's Wisdom”, the Washington Quarterly, 29:2, pp. 55-66.
  • Snyder, J. L. (1997), "The Soviet Strategic Culture: Implications for Limited Nuclear Options". Santa Monica: Rand Corporation.
  • Wendt, A. (1994), "Collective Identity Formation and the International State System. American Political Science Review, 88 (2).
  • Wendt, A. (1995), "Constructing International Politics". International Security, 20 (1).
  • China Source
  • 吕,蕊 (2013), “中国例外论"与中国在伊朗核问题中的国际责任”, 国际关系研究, (4): pp. 69-80.

孙,德; 刚, 张玉友 (2016), “中国参与伊朗核问题治理的理论与实践”, 阿拉伯世界研, 4期, pp. 3-19