نوع مقاله : علمی - پژوهشی
چکیده
امروزه در ادبیات روابط بینالملل در هنگام بحث در باب تبیین رفتار دولتها در کنار مبارزه برای قدرت و مبارزه برای ثروت به مبارزه برای شناسایی نیز اشاره میکنند. در بافت معنایی مبارزه برای شناسایی، دولتها در راستای مورد شناسایی قرارگرفتن و پذیرفته شدن حق حیات (شناسایی حداقلی) و لایه های مختلف هویتی خود از جمله منزلت (شناسایی حداکثری) تلاش میکنند. با توجه به اینکه اگر شناسایی مد نظر دولت به طور مسالمتآمیز محقق نشود، مبارزه برای شناسایی وضعیت خشونت باری به خود گرفته و شرایط منجر به جنگ را ایجاد میکند، در صورت وجود سازوکارهایی که شناسایی را به طور مسالمتآمیز محقق کنند، این سازوکارها میتوانند به مثابه نیروهای تقویتکننده بنیادهای صلح در عرصه بینالمللی عمل کنند. بنابراین سؤال اصلی پژوهش حاضر این است که آیا سازوکارهای شناسایی در سطح بین المللی وجود دارند که شناسایی درون آنها به صورت مسالمتآمیز محقق گردد؟ در پاسخ به این سؤال تلاش شده است تا مفهومسازی نظری در باب سازوکارهای شناسایی صورت گیرد. بنابراین به لحاظ روشی، مقاله حاضر پژوهشی مبتنی بر تحلیل نظری و ایدهپردازانه درباره سازوکارهای شناسایی است که تلاش میکند تعریفی از سازوکارهای شناسایی ارائه دهد و مصداقهای عینی این مفهوم در سیستم بینالمللی را تعیین کند. مراد از سازوکار، هرگونه ترتیبات و روابطی است که شناسایی را به صورت مسالمتآمیز محقق میکنند. در این نوشتار سعی شده است با توجه به تقسیمبندی مبارزه برای شناسایی به شناسایی حداقلی و حداکثری، سازوکارهایی برای تحقق شناسایی در این دو حوزه بازشناسی یا تعریف شود.