TY - JOUR ID - 99917 TI - تبیین میانجی گری چین در منازعات خاورمیانه: مطالعه موردی بحران سوریه JO - رهیافت‌های سیاسی و بین ‌المللی JA - PIAJ LA - fa SN - 1735-739X AU - یزدانی, عنایت الله AU - اخوان, بهار AD - هیات علمی و دانشیار روابط بین الملل، گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم ادارای و اقتصاد، دانشگاه اصفهان AD - دانشجوی دکتری روابط بین‌الملل، گروه علوم سیاسی،دانشکده علوم ادارای و اقتصاد، دانشگاه اصفهان Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 11 IS - 3 SP - 175 EP - 204 KW - میانجی‌گری KW - نظریه برکوویچ KW - چین KW - بحران سوریه KW - استراتژی دستوری DO - 10.29252/piaj.2020.99917 N2 - چین فرصت‌های اقتصادی وسیاسی خود را با رویکردی چند بعدی در منطقه خاورمیانه به عنوان یکی از کانون‌های قدرت و ثروت پیگیری می‌کند. یکی از حوزه‌هایی که پکن در سیاست خاورمیانه‎ای خود در دستور کار قرار داده است، حضور موثر به عنوان میانجی‌گر در حل منازعات منطقه خاورمیانه است. حضور موثر چین در بحران‌های خاورمیانه موازنه  جدیدی از قدرت را در مقابل مداخلات کشورهای غربی در مناسبات منطقه‌ای شکل داده است و فرصت‌هایی را برای کشورهای منطقه از جمله ایران ایجاد کرده است. این پژوهش قصد دارد رفتار میانجی‌گری چین را بر اساس نظریه "احتمال‌پذیری" جاکوب برکوویچ مورد تحلیل قرار دهد و این پرسش را مطرح می‌کند که احتمال موفقیت میانجی‌گری چین در حل منازعات خاورمیانه بویژه بحران سوریه چه میزان بوده است و چه اهدافی را پیگیری می‌کند؟ در جهت پاسخ به این پرسش، شاخص‌های میانجی‌گری چین بر اساس متغییر "استراتژی دستوری" نظریه برکوویچ مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که باتوجه به شاخص های چین بر اساس استراتژی دستوری و شاخص کلیدی" اعتماد"، این کشور می‌تواند به عنوان یک میانجی‌گر موفق و فعال در حل منازعات خاورمیانه ایفای نقش کند. پکن دارای شاخص‌های بی‌بدیلی در حل منازعات خاورمیانه از جمله بحران سوریه بوده است که در این راستا این مقاله سعی دارد نحوه میانجی‌گری  این کشور در بحران سوریه را مورد واکاری قرار دهد. در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. UR - https://piaj.sbu.ac.ir/article_99917.html L1 - https://piaj.sbu.ac.ir/article_99917_102381e7f1f81d0fafba9edb7bdc6855.pdf ER -